tag:blogger.com,1999:blog-26788323084659720582024-03-18T21:23:33.023-07:00GEOMETRIA MOLECULAREl ordenamiento tridemensional de los átomos en una molécula se llama geometría molecular.vianethhttp://www.blogger.com/profile/14532007809412853722noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-2678832308465972058.post-54871598025562872082007-11-16T08:10:00.000-08:002008-11-06T21:00:03.169-08:00<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNBBeYft56u2pKAaGZYmp7rLLMbsNrethwT8dRPjrPac5Ro6XV6lEA4SXsSTUuCz0kI0LNEypJrNtrzGMrWdNxxyB_bGdxLQThSmxSc9_k9zqRywo0pvPnRhNVf-KcaPuGzzpzh8vI6yI-/s1600-h/haluros-fosforo.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5133471739652810914" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNBBeYft56u2pKAaGZYmp7rLLMbsNrethwT8dRPjrPac5Ro6XV6lEA4SXsSTUuCz0kI0LNEypJrNtrzGMrWdNxxyB_bGdxLQThSmxSc9_k9zqRywo0pvPnRhNVf-KcaPuGzzpzh8vI6yI-/s320/haluros-fosforo.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><div align="justify"><strong><span style="color:#000066;">Haluros de P(V)</span></strong></div><br /><div align="justify"><br /><strong><span style="color:#000066;">En estado vapor los pentahaluros PF5, PCl5, AsF5, SbCl5 poseen estructura de bipirámide trigonal.<br /><br /><br />PF5 tiene una estructura molecular de bipirámide trigonal. Se ha determinado que la distancia P-F para los F axiales es de 1.58Å y para los F ecuatoriales 1.53Å. Sin embargo la molécula es fluxional, no rígida, y como resultado los cinco átomos de P se hacen equivalentes (no discernibles por técnicas como RMN).<br />Es una sustancia gaseosa, reactiva y que se hidroliza inmediatamente en agua. Es un ácido de Lewis fuerte y tiene una gran tendencia a aceptar otro F- para formar la especie PF6-.<br />PCl5 es un compuesto molecular en fase gas, con la misma estructura que PF5, pero en sólido (de color blanco) la estructura está a medio camino entre iónica y covalente con presencia de dos entidades iónicas complejas, una con estructura octaédrica y otra con estructura tetraédrica: [PCl6]-[PCl4]+.<br />En disolución la estructura puede ser iónica o molecular dependiendo del disolvente.<br />Se obtiene por reacción directa de cloro con el fósforo: P4 (s) + 10 Cl2 (g) 4 PCl5.<br />Se descompone si se le calienta según: PCl5 PCl3 + Cl2<br />o por el agua en una reacción en dos etapas:<br />PCl5 + H2O POCl3 + 2 HCl (R. Rápida)<br />POCl3 + 3 H2O OP(OH)3 (ácido fosfórico) + 3HCl (R. Lenta)<br />R. total: PCl5 (s) + 4 H2O (l) H3PO4 (ac) + 5 H+(ac) + 5 Cl- (ac)<br />El pentacloruro de P se obtiene a escala industrial (20.000-30.000 tn/año). Constituye la materia prima para la obtención de multitud de compuestos orgánicos e inorgánicos de fósforo.<br />Los pentacloruros de As y Sb se hidrolizan según una reacción análoga para dar:</span></strong></div><br /><div align="justify"><br /><strong><span style="color:#000066;">AsCl5 + 4 H2O H3AsO4 + 5H+ + 5Cl-<br />SbCl5 + 4 H2O H3SbO4 + 5H+ + 5Cl-</span></strong></div><br /><div align="justify"><br /><strong><span style="color:#000066;">El resto de los pentahaluros de fósforo, como el PBr5 también se ioniza pero originando especies con índice de coordinación más bajo [PBr4]-Br+. Este hecho puede interpretarse debido a la mayor dificultad para alojar cinco o seis átomos de bromo o iodo alrededor del átomo de fósforo, por el gran tamaño del halógeno.</span></div></strong><span style="color:#ffcc00;"><strong><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-WhBp7WD6oSrTzXeAS70LAhzadXFA03R1t6MZMfTaoeLSG8JiquWRjOmRTIilxVafZZV7YJcZONwbqhIuJnMfWrob828ejuCUMyHYH-LVY5H33V2R1FixCMmNq_KBYAv81mgck-DmyQ0y/s1600-h/150px-Phosphorus-pentachloride-3D-vdW.png"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5133472388192872626" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-WhBp7WD6oSrTzXeAS70LAhzadXFA03R1t6MZMfTaoeLSG8JiquWRjOmRTIilxVafZZV7YJcZONwbqhIuJnMfWrob828ejuCUMyHYH-LVY5H33V2R1FixCMmNq_KBYAv81mgck-DmyQ0y/s320/150px-Phosphorus-pentachloride-3D-vdW.png" border="0" /></a></strong></span></p>vianethhttp://www.blogger.com/profile/14532007809412853722noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2678832308465972058.post-74079985669885741752007-11-16T07:51:00.000-08:002008-06-09T20:28:47.397-07:00PENTACLORURO DE FOSFORO<div align="justify"><span style="font-size:180%;"><em><span style="font-family:georgia;"><strong>PENTACLORURO</strong> <strong>DE FOSFORO</strong></span></em></span><br /><strong><em><span style="font-size:180%;"></span></em></strong><br /><strong><em><span style="font-size:180%;"><a href="http://http//es.wikipedia.org/wiki/Pentacloruro_de_fósforo">http://http://es.wikipedia.org/wiki/Pentacloruro_de_fósforo</a></span></em></strong><br /><strong><em><span style="font-size:180%;"></span></em></strong><br /><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>El pentacloruro de fósforo es el </strong></span><a title="Compuesto químico" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Compuesto_químico"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>compuesto químico</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> de fórmula PCl5. Es uno de los cloruros de fósforo más importantes, siendo los otros el </strong></span><a class="new" title="Tricloruro de Fósforo" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Tricloruro_de_F%C3%B3sforo&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>PCl3</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> y el </strong></span><a class="new" title="Phosphorus oxytrichloride" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Phosphorus_oxytrichloride&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>POCl3</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>. El PCl5 se utiliza como </strong></span><a title="Agente" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Agente"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>agente</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> clorante. Es un </strong></span><a title="Sólido" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Sólido"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>sólido</strong></span></a><span style="color:#9999ff;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:arial;"><strong> incoloro que reacciona con el agua y adopta múltiples estucturas bajo diversas condiciones.</strong></span><br /><span style="font-family:arial;"><strong></strong></span><br /><span style="font-family:arial;"><strong>Estructura </strong></span></span></span></div><div align="justify"></div><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>El PCl5 gaseoso y el líquido son moléculas neutras que presentan una </strong></span><a class="new" title="Clasificación de las isometrías del espacio" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Clasificaci%C3%B3n_de_las_isometr%C3%ADas_del_espacio&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>simetría</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> trigonal bipiramidal (D3h) . Sin embargo, la estructura del “PCl5” en disolución, depende del </strong></span><a title="Disolvente" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Disolvente"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>disolvente</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> y de la concentración.</strong></span><a title="" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Pentacloruro_de_fósforo#_note-0"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>[1]</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> En solventes polares, si la solución es diluida el compuesto se disocia de acuerdo al siguiente equilibrio:<br />PCl5 [PCl4+]Cl−<br />A mayores concentraciones, un segundo equilibro se hace más importante:<br />2 PCl5 [PCl4+][PCl6−]<br />El catión PCl4+ y el anión PCl6− tienen geometría tetraédrica y octaédrica, respectivamente. Las estructuras para los cloruros de fósforo son invariablemente consistentes con la teoría </strong></span><a class="new" title="VSEPR" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=VSEPR&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>VSEPR</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>.<br />En disolvente apolares, como el </strong></span><a class="new" title="Carbon disulfide" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Carbon_disulfide&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>CS2</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> y el </strong></span><a title="Tetracloruro de carbono" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Tetracloruro_de_carbono"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>CCl4</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>, la estructura D3h presente en los estados líquido y gaseoso permanece intacta.</strong></span><a title="" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Pentacloruro_de_fósforo#_note-1"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>[2]</strong></span></a><span style="color:#9999ff;"><span style="font-size:130%;"><br /><span style="font-family:arial;"><strong>Hace tiempo, se creía que el PCl5 en disolución formaba una estructura dímera, P2Cl10, pero esta idea no concordaba con mediciones hechas mediante </strong></span></span></span><a class="new" title="Espectroscopio de Raman" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Espectroscopio_de_Raman&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>espectroscopía de Raman</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>.<br /></strong></span><a id="Preparaci.C3.B3n" name="Preparaci.C3.B3n"></a><br /><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>Preparación </strong></span></div><div align="justify"></div><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>El PCl5 se prepara por medio de la </strong></span><a class="new" title="Cloración" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Cloraci%C3%B3n&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>cloración</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> (</strong></span><a class="new" title="Chlorination" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Chlorination&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>chlorination</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>) del PCl3. Esta reacción was used to produce ca. 10,000,000 kg de PCl5 in 2000.</strong></span><a title="" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Pentacloruro_de_fósforo#_note-Holleman"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>[3]</strong></span></a><span style="font-size:130%;color:#9999ff;"><br /></span><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>PCl3 + Cl2 PCl5 ΔH = −124 kJ/mol<br />El PCl5 existe en equilibrio con el PCl3 y </strong></span><a class="new" title="Chlorine" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Chlorine&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>chlorine</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>, a 180 °C. El porcentaje de disociación es alrededor del 40%.</strong></span><a title="" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Pentacloruro_de_fósforo#_note-Holleman"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>[3]</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> Debido a este equilibrio, las muestras de PCl5 a menudo contienen cloro lo que les confiere una coloración verdosa.<br /></strong></span><a id="Hidr.C3.B3lisis" name="Hidr.C3.B3lisis"></a><br /><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>Hidrólisis </strong></span></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:Arial;font-size:130%;color:#9999ff;"></span></strong></div><div align="justify"></div><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>En su reacción más característica, el PCl5 </strong></span><a title="Reacción química" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Reacción_química"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>reacciona</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> al contacto con el </strong></span><a title="Agua (molécula)" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Agua_(molécula)"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>agua</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> para dar </strong></span><a title="Cloruro de hidrógeno" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Cloruro_de_hidrógeno"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>cloruro de hidrógeno</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> y óxidos de fósforo. EL primer producto de la hidrólisis es el </strong></span><a class="new" title="Oxicloruro de fósforo" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Oxicloruro_de_f%C3%B3sforo&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>oxicloruro de fósforo</strong></span></a><span style="font-size:130%;color:#9999ff;"><br /></span><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>PCl5 + H2O → POCl3 + 2 HCl<br />En agua caliente, la hidrólisis produce solo ortho-</strong></span><a class="new" title="Phosphoric acid" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Phosphoric_acid&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>phosphoric acid</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>:<br />PCl5 + 4 H2O → H3PO4 + 5 HCl<br /></strong></span><a id="Otras_reacciones" name="Otras_reacciones"></a><br /><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>Otras reacciones </strong></span></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:Arial;font-size:130%;color:#9999ff;"></span></strong></div><div align="justify"></div><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>A menudo, el PCl5 se usa para cloraciones</strong></span></div><strong><span style="font-family:Arial;font-size:130%;color:#9999ff;"></span></strong><a id="Cloraciones_de_compuestos_org.C3.A1nicos_con_PCl5" name="Cloraciones_de_compuestos_org.C3.A1nicos_con_PCl5"></a><div align="justify"><br /><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>En química sintética, hay frecuentemente dos clases de cloración de interés. Las cloraciones oxidativas involucran la transferencia de Cl2 del reactivo al sustrato. Las cloraciones sustitivas, en cambio, reemplazan O o grupos hidroxilo (OH) con cloro. El PCl5 puede ser utilizado en ambos procesos.<br />PCl5 convierte los </strong></span><a title="Ácido carboxílico" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Ãcido_carboxílico"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>ácido carboxílicos</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> a los correspondientes </strong></span><a class="new" title="Cloruros de ácido" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Cloruros_de_%C3%A1cido&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>cloruros de ácido</strong></span></a><a title="" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Pentacloruro_de_fósforo#_note-2"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>[5]</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> así como </strong></span><a title="Alcohol" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Alcohol"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>alcoholes</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> en </strong></span><a class="new" title="Alkyl halide" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Alkyl_halide&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>cloruros de alquilo</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>. El </strong></span><a class="new" title="Thionyl chloride" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Thionyl_chloride&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>cloruro de tionilo</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> es comúnmente más usado en el laboratorio porque el SO2 se separa más fácilmente de los productos orgánicos que el POCl3.<br />PCl5/PCl3 guarda algún parecido con el </strong></span><a class="new" title="Sulfuryl chloride" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Sulfuryl_chloride&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>SO2Cl2</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>, ya que los dos funcionan como fuentes de Cl2. Nuevamente, para cloraciones oxidativas en el laboratorio, </strong></span><a class="new" title="Sulfuryl chloride" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Sulfuryl_chloride&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>SO2Cl2</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> se prefiere sobre el PCl5 ya que el subproducto gaseosoSO2 es fácilmente separado.<br />PCl5 reacciona con amidas terciarias, tales como la </strong></span><a title="DMF" href="http://es.wikipedia.org/wiki/DMF"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>DMF</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>, para dar cloruro de dimetilclorometilenamonio el cual es conocido como el </strong></span><a class="new" title="Vilsmeier-Haack reaction" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Vilsmeier-Haack_reaction&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>reactivo de Vilsmeier</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>, [(CH3)2NCClH]Cl. Más comúnmente una sal similar se genera de la reacción entre la DMF y el POCl3. Tales reactivos son útiles en la preparación de derivados del </strong></span><a title="Benzaldehído" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Benzaldehído"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>benzaldehído</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> por formilación y conversión de los grupos C-OH en grupos C-Cl.</strong></span><a title="" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Pentacloruro_de_fósforo#_note-Burks"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>[4]</strong></span></a><span style="color:#9999ff;"><span style="font-size:130%;"><br /><span style="font-family:arial;"><strong>En contraste con el PCl3, el pentacloruro reemplaza grupos CH alílicos y bencílicos y es especialmente reconocido por la conversión de grupos C=O a CCl2 groups.</strong></span></span></span><a title="" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Pentacloruro_de_fósforo#_note-3"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>[6]</strong></span></a><span style="color:#9999ff;"><span style="font-size:130%;"><br /><span style="font-family:arial;"><strong>El carácter </strong></span></span></span><a title="Electrofílico" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Electrofílico"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>electrofílico</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> del PCl5 queda de manifiesto por su reacción con el </strong></span><a title="Estireno" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Estireno"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>estireno</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> para dar después de </strong></span><a title="Hidrólisis" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Hidrólisis"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>hidrólisis</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> derivados del ácido fosfónico.</strong></span><a title="" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Pentacloruro_de_fósforo#_note-4"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>[7]</strong></span></a><span style="font-size:130%;color:#9999ff;"><br /></span><a id="Cloraci.C3.B3n_de_compuestos_inorg.C3.A1nicos" name="Cloraci.C3.B3n_de_compuestos_inorg.C3.A1nicos"></a><br /><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>Cloración de compuestos inorgánicos [</strong></span><a title="Editar sección: Cloración de compuestos inorgánicos" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Pentacloruro_de_f%C3%B3sforo&action=edit&section=6"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>editar</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>]<br />Así como en las reacciones para los compuestos orgánicos, el uso del PCl5 ha sido sustituido por el SO2Cl2. La reacción del </strong></span><a class="new" title="Pentóxido de fósforo" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Pent%C3%B3xido_de_f%C3%B3sforo&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>pentóxido de fósforo</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> y el PCl5 produce </strong></span><a class="new" title="Phosphorus oxychloride" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Phosphorus_oxychloride&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>POCl3</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>:[2]:<br />6 PCl5 + P4O10 → 10 POCl3<br />PCl5 clora al </strong></span><a title="Dióxido de nitrógeno" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Dióxido_de_nitrógeno"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>dióxido de nitrógeno</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>:<br />PCl5 + 2 NO2 → PCl3 + 2 </strong></span><a class="new" title="Nitronium" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Nitronium&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>NO2</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>Cl<br />PCl5 es un precursor para el </strong></span><a class="new" title="Hexafluorofosfato" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Hexafluorofosfato&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>hexafluorofosfato</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> de litio, LiPF6, un </strong></span><a title="Electrolito" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Electrolito"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>electrolito</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> en las </strong></span><a class="new" title="Baterías de ion litio" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Bater%C3%ADas_de_ion_litio&action=edit"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>baterías de ion litio</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>:<br />PCl5 + 6 </strong></span><a title="Fluoruro de litio" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Fluoruro_de_litio"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>LiF</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> → LiPF6 + 5 </strong></span><a title="Cloruro de litio" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Cloruro_de_litio"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>LiCl</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong><br /></strong></span><a id="Seguridad" name="Seguridad"></a><br /><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>Seguridad</strong></span></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>PCl5 es una sustancia peligrosa as reacciona violentamente con agua y es una fuente tanto de </strong></span><a title="Cloruro de hidrógeno" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Cloruro_de_hidrógeno"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>cloruro de hidrógeno</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong> como de </strong></span><a title="Cloro" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Cloro"><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>cloro</strong></span></a><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#9999ff;"><strong>.</strong></span></div>vianethhttp://www.blogger.com/profile/14532007809412853722noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2678832308465972058.post-51599499498613430642007-10-20T17:59:00.000-07:002008-11-06T21:00:03.252-08:00acido acetico<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDbK3yvp0b-AzZYy0iPgZluxYwodABlW7qtFW3fBXDN2tabXmGl8ktPXeuZwdWbrrQO1mW4v-fUr6meqMM2u4TE8853kdhE_Jx9UikAZbgbe6GaGWjF_7LX7C_2IQInaRHZFpldSb0MLBE/s1600-h/images.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5126452877810050594" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDbK3yvp0b-AzZYy0iPgZluxYwodABlW7qtFW3fBXDN2tabXmGl8ktPXeuZwdWbrrQO1mW4v-fUr6meqMM2u4TE8853kdhE_Jx9UikAZbgbe6GaGWjF_7LX7C_2IQInaRHZFpldSb0MLBE/s320/images.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify"><span style="font-size:180%;color:#ffffff;">Ácido acético<br /></span><br /><span style="color:#99ffff;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#99ffff;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#330000;">Riesgos<br />Ingestión<br />Dolor de garganta, vómito, diarrea, dolor abdominal, sensación de quemazón en el tracto digestivo.<br />Inhalación<br />Dolor de garganta, dificultad respiratoria, tos.<br />Piel<br />Irritación, graves quemaduras.<br />Ojos</span></div><br /><div align="justify"><br /><span style="color:#330000;">Irritación, visión borrosa, quemaduras profundas.<br />Valores en el </span><a title="Sistema Internacional de Unidades" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Sistema_Internacional_de_Unidades"><span style="color:#330000;">SI</span></a><span style="color:#330000;"> y en condiciones normales(0 </span><a title="Grado Celsius" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Grado_Celsius"><span style="color:#330000;">°C</span></a><span style="color:#330000;"> y 1 </span><a title="Atmósfera (unidad)" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Atmósfera_(unidad)"><span style="color:#330000;">atm</span></a><span style="color:#330000;">), salvo que se indique lo contrario.</span><a title="Wikipedia:Plantilla de compuestos inorgánicos" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Plantilla_de_compuestos_inorgánicos"><span style="color:#330000;">Exenciones y referencias</span></a><span style="color:#330000;"><br />El ácido acético es un </span><a title="Ácido" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Ãcido"><span style="color:#330000;">ácido</span></a><span style="color:#330000;"> que se encuentra en el </span><a title="Vinagre" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Vinagre"><span style="color:#330000;">vinagre</span></a><span style="color:#330000;">, y que es el principal responsable de su sabor y olor agrios. Su fórmula es CH3-COOH, y, de acuerdo con la </span><a title="IUPAC" href="http://es.wikipedia.org/wiki/IUPAC"><span style="color:#330000;">IUPAC</span></a><span style="color:#330000;"> se denomina sistemáticamente ácido etanoico.<br /></span><a class="image" title="Fórmula química; el grupo carboxilo, que le confiere la acidez, está en azul" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Imagen:Ãcido_acético.svg"></a><br /><a class="internal" title="Aumentar" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Imagen:Ãcido_acético.svg"></a><span style="color:#330000;">Fórmula química; el </span><a title="Grupo carboxilo" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Grupo_carboxilo"><span style="color:#330000;">grupo carboxilo</span></a><span style="color:#330000;">, que le confiere la acidez, está en azul<br />Es el segundo de los </span><a title="Ácido carboxílico" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Ãcido_carboxílico"><span style="color:#330000;">ácidos carboxílicos</span></a><span style="color:#330000;">, después del </span><a title="Ácido fórmico" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Ãcido_fórmico"><span style="color:#330000;">ácido fórmico</span></a><span style="color:#330000;"> o metanoico, que sólo tiene un </span><a title="Carbono" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Carbono"><span style="color:#330000;">carbono</span></a><span style="color:#330000;">, y antes del </span><a title="Ácido propanoico" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Ãcido_propanoico"><span style="color:#330000;">ácido propanoico</span></a><span style="color:#330000;">, que ya tiene una cadena de tres carbonos.<br />El </span><a title="Punto de fusión" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Punto_de_fusión"><span style="color:#330000;">punto de fusión</span></a><span style="color:#330000;"> es 16.6 °C y el </span><a title="Punto de ebullición" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Punto_de_ebullición"><span style="color:#330000;">punto de ebullición</span></a><span style="color:#330000;"> es 117.9 °C.<br />En </span><a title="Disolución acuosa" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Disolución_acuosa"><span style="color:#330000;">disolución acuosa</span></a><span style="color:#330000;">, el ácido acético puede perder el protón del </span><a title="Grupo carboxilo" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Grupo_carboxilo"><span style="color:#330000;">grupo carboxilo</span></a><span style="color:#330000;"> para dar su </span><a title="Base conjugada" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Base_conjugada"><span style="color:#330000;">base conjugada</span></a><span style="color:#330000;">, el acetato. Su </span><a title="PKa" href="http://es.wikipedia.org/wiki/PKa"><span style="color:#330000;">pKa</span></a><span style="color:#330000;"> es de 4.8 a 25°C, lo cual significa, que al pH moderadamente ácido de 4.8, aproximadamente la mitad de sus moléculas se habrán desprendido del protón. Esto hace que sea un </span><a class="new" title="Ácido débil" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=%C3%81cido_d%C3%A9bil&action=edit"><span style="color:#330000;">ácido débil</span></a><span style="color:#330000;"> y que, en concentraciones adecuadas, pueda formar </span><a title="Disolución tampón" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Disolución_tampón"><span style="color:#330000;">disoluciones tampón</span></a><span style="color:#330000;"> con su base conjugada. La constante de disociación a 20°C es Ka= 1'75·10-5<br />Es de interés para la </span><a title="Química orgánica" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Química_orgánica"><span style="color:#330000;">química orgánica</span></a><span style="color:#330000;"> como </span><a title="Reactivo" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Reactivo"><span style="color:#330000;">reactivo</span></a><span style="color:#330000;">, para la </span><a title="Química inorgánica" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Química_inorgánica"><span style="color:#330000;">química inorgánica</span></a><span style="color:#330000;"> como </span><a title="Ligando" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Ligando"><span style="color:#330000;">ligando</span></a><span style="color:#330000;">, y para la </span><a title="Bioquímica" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Bioquímica"><span style="color:#330000;">bioquímica</span></a><span style="color:#330000;"> como </span><a class="new" title="Metabolito" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Metabolito&action=edit"><span style="color:#330000;">metabolito</span></a><span style="color:#330000;"> (activado como </span><a title="Acetil-CoA" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Acetil-CoA"><span style="color:#330000;">acetil-coenzima A</span></a><span style="color:#330000;">). También es utilizado como </span><a title="Sustrato" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Sustrato"><span style="color:#330000;">sustrato</span></a><span style="color:#330000;">, en su forma activada, en </span><a title="Reacción" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Reacción"><span style="color:#330000;">reacciones</span></a><span style="color:#330000;"> catalizadas por las </span><a title="Enzima" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Enzima"><span style="color:#330000;">enzimas</span></a><span style="color:#330000;"> conocidas como </span><a class="new" title="Acetil transferasa" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Acetil_transferasa&action=edit"><span style="color:#330000;">acetil transferasas</span></a><span style="color:#330000;">, y en concreto </span><a class="new" title="Histona acetil transferasa" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Histona_acetil_transferasa&action=edit"><span style="color:#330000;">histona acetil transferasas</span></a><span style="color:#330000;">.<br />Hoy en día, la vía natural de obtención de ácido acético es a través de la carbonilación (reacción con CO) de metanol. Antaño se producía por oxidación de etileno en acetaldehído y posterior oxidación de éste a ácido acético.<br /></span><a id="Aplicaciones_y_usos" name="Aplicaciones_y_usos"></a><br /><span style="color:#330000;">Aplicaciones y usos<br />En </span><a title="Apicultura" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Apicultura"><span style="color:#330000;">apicultura</span></a><span style="color:#330000;"> es utilizado para el control de las larvas y huevos de las polillas de la cera, enfermedad denominada </span><a title="Galleriosis" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Galleriosis"><span style="color:#330000;">Galleriosis</span></a><span style="color:#330000;">, que destruyen los </span><a title="Panal" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Panal"><span style="color:#330000;">panales</span></a><span style="color:#330000;"> de cera que las </span><a title="Abeja melífera" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Abeja_melífera"><span style="color:#330000;">abejas melíferas</span></a><span style="color:#330000;"> obran para criar o acumular la miel.<br />Sus aplicaciones en la industria química van muy ligadas a sus sales aniónicas, como son el acetato de vinilo o el acetato de celulosa (base para la fabricación de rayón, celofán...) </span></div>vianethhttp://www.blogger.com/profile/14532007809412853722noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2678832308465972058.post-27877830254625474172007-10-20T16:38:00.000-07:002008-11-06T21:00:03.684-08:00¿que es geometria moleculsr?<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaAW-5Am3VqOawdu5MdtW4snyHOAqlJqLm2pl_zSBQnAHgAhiVOKIVJfRHOhNwPYkhbVr55vpohSCY-6BpRiEj3t3wnp4H7O1FQ45IXX4_uKfFe90wzOaKyuj2IaKQTmFCdf7bS-nirVzQ/s1600-h/2005-1012blocks-lg.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5126453118328219186" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaAW-5Am3VqOawdu5MdtW4snyHOAqlJqLm2pl_zSBQnAHgAhiVOKIVJfRHOhNwPYkhbVr55vpohSCY-6BpRiEj3t3wnp4H7O1FQ45IXX4_uKfFe90wzOaKyuj2IaKQTmFCdf7bS-nirVzQ/s320/2005-1012blocks-lg.jpg" border="0" /></a><br /><br /><div align="center"><span style="color:#ff0000;"><span style="font-family:arial;font-size:100%;"><strong>Geometría molecular</strong></span> </span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="color:#ffffff;"><span style="color:#ff0000;">Si pudiéramos observar las moléculas por dentro con un potente lente, veríamos que los átomos que las conforman se ubican en el espacio en posiciones bien determinadas. El ordenamiento tridemensional de los átomos en una molécula se llama geometría molecular.<br />En una molécula con enlaces covalentes hay pares de electrones que participan en los enlaces o electrones enlazantes, y electrones desapareados, que no intervienen en los enlaces o electrones no enlazantes. La interacción eléctrica que se da entre estos pares de electrones, determina la disposición de los átomos en la molécula. Veamos algunos ejemplos.<br />La molécula de agua H2O posee dos enlaces simples O - H y yiene dos pares de electrones no enlazantes en el átomo de oxígeno. Su geometría molecular es angular.<br />La molécula de amoníaco (NH3) presenta 3 enlaces simples N - H y posee un par de electrones no enlazantes en el nitrógeno. La geometría molecular es piramidal.<br />La molécula de metano (CH4) tiene cuatro enlaces simples C - H y ningún part de electrones enlazantes. Su geometría molecular es tetraédrica.<br />¿Cómo se puede saber la geometría de una molécula?<br />En la actualidad se emplean diversos métodos experimentales para conocer en forma precisa la estructura de una molécula particular. Pero en ocasiones basta con aplicar algunos métodos sencillos para obtener una geometría molecular aproximada.<br />Uno de los métodos para predecir la geometría molecular aproximada, está basada en la repuslsión electrónica de la órbita atómica más externa, es decir, los pares de electrones de valencia alrededor de un átomo central se separan a la mayor distancia posible para minimizar las fuerzas de repulsión. Estas repulsiones determinan el arreglo de los orbitales, y estos, a su vez, determinan la geometría molecular, que puede ser lineal, trigonal, tetraédrica, angular y pirámide trigonal.<br />Geometría lineal: Dos pares de electrones alrededor de un átomo centarl, localizados en lados opuestos y separdos por un ángulo de 180º.<br />Geometría planar trigonal: Tres pares de electrones en torno a un átomo central, separados por un ángulo de 120º.<br />Geometría tetraédrica: Cuatro pares de electrones alrededor de un átomo central, ubicados con una separación máxima equivalente a un ángulo de 109,5º.<br />Geometría pirámide trigonal: Cuatro pares de electrones en torno a un átomo centra, uno de ellos no compartido, que se encuentran separados por un ángulo de 107º.<br />Geometría angular: Cuatro pares de electrones alrededor de un átomo central, con dos de ellos no compartidos, que se distancian en un ángulo de 104,5º.<br />Al leer todas estas descripciones, vemos que la forma de las moléculas es el resultado de las direcciones en que se ubican los electrones enlazantes. Parece increíble pensar</span> que la forma que tiene una molécula es determinante en la manera como actúa, estableciendo sus propiedades.<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUGqc_xB3AZAAwToSGUOFb_a9Cd4FXgRIvUnwjo3EhqIt4MUIBB6DLxi4aD7DFbt9EVzooY2zaekOsN6e6ogX34fpgkoXl6hUuN3SAVr4rTaogNEMg1_9lJEEtz0PO4sdRuzrYoXisXGy1/s1600-h/img3.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5126453268652074562" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUGqc_xB3AZAAwToSGUOFb_a9Cd4FXgRIvUnwjo3EhqIt4MUIBB6DLxi4aD7DFbt9EVzooY2zaekOsN6e6ogX34fpgkoXl6hUuN3SAVr4rTaogNEMg1_9lJEEtz0PO4sdRuzrYoXisXGy1/s320/img3.jpg" border="0" /></a></span></div>vianethhttp://www.blogger.com/profile/14532007809412853722noreply@blogger.com0